“Did you have forks or knives in the old days?
“Forks and knives? Oh, sure, and spoons.

                    ———————-

„Hello.”

„Hi.”

„Hi, Micah.”

„Hi.”

„I’m Alice.”

„Nice to meet you, Malice.”

„Alice.”

„Alice, oh, sorry.”

„What is your name?”

„Clara.”

„Clara?”

„I’m very happy to meet you.”

„What are we here to talk about?”

„Well, I think it might be how old I am.”

„How old are you?”

„I’m in my hundred and first year. 101.”

„101?”

„Right. Did you ever know anybody else that old?”

„No.”

„I don’t even know anybody else that old.”

„Where are you from?”

„Well, originally, I was born in Philadelphia, way, way over on the east coast.”

„I was born in New York City.”

„Oh, you were? So, you were born in the east too.”

„Yeah.”

„How was it like back then?”

„We didn’t have radio, we didn’t have television. No telephones, when I was a little girl. There were not any trucks. They had wagons, and horses pulled them.”

„Wow, that must’ve been a long time ago.”

„It was a long, long time ago.”

„Back then, did you see any wars?”

„I did, and I was in the war. I was in the Second World War. We worked on decoding and encoding machines, very secret work. The officers had guns, and they said, if you told any of the secrets, they would shoot you dead. But nobody got shot.”

„Good then.”

„Yeah.”

„What would you do for fun?”

„Oh, when I was a little girl? I had dolls and blocks. But I really liked boys’ things. I liked marbles and tops. And I thought boys were much luckier than girls. We had to wear skirts and stockings, even in the coldest weather. They didn’t have slacks or pants for girls.”

„Girls couldn’t wear pants?”

„That’s true.”

„That is not fair.”

„No.”

„What is your job?”

„Oh, my job was teaching in a college. But I retired a long time ago. And I taught biology. And if you look at my shirt, you’ll see some of the things I’ve taught about. Could you possibly know what this one is?”

„Oh, that’s a spider.”

„Well, wonderful.”

„What’s your favorite insect?”

„Ants, I did research on ants. But you know what an ant looks like, don’t you?”

„Yeah, it’s like this tiny. They can carry a big thing, like a banana. Like, three of them can, even though they’re this tiny.”

„You’re very good, and you’re only six years old?”

„What do you like to do for fun?”

„Well, right now, I’m watching the Olympics. And I write books, I do puzzles. I enjoy email, I write to a lot of friends. I even play Scrabble, do you know how to play Scrabble? No?”

„No.”

„You should ask somebody to play Scrabble. It’s lots of fun. Also, I try to get exercise every day.”

„Every day?”

„Yep.”

„Good.”

„Some old people aren’t very well anymore.”

„Yeah.”

„Some of them can’t remember things. Some of them are really lame, and they have to have somebody help them. But I can do everything myself.”

„That’s good.”

„And that’s good.”

„And that means you’re really old, but you’re really good at it.”

„Yeah, and I enjoy life.”

„What is the hardest part about getting old?”

„You miss people. And especially when you live over 100 years, most of the people I ever knew, in my family, are already dead. But that happens, doesn’t it?”

„Yeah, a person in my family died.”

„And did you know the person?”

„Yeah, it’s my great grandfather. And we still have a picture of him up on our mantel to remind us of when I was playing with him.”

„That’s wonderful.”

„Are you afraid of dying?”

„No, I’m not afraid of dying. I feel very healthy and happy. My doctor said, “Maybe you’ll just die in your sleep.” So, I’m not afraid ’cause I have a good life.”

„What’s the secret to living a long life?”

„Being happy, working hard, getting exercise, doing things for yourself, not expecting other people to do everything for you. And all of those things make you live a long time.”

„Nice to meet you.”

„It’s wonderful to meet you.”

„Have a great life.”

„I’m very proud of you.”

„Thank you.”

„You’re welcome.”

„Nice to meet you.”

-Czy dawniej mieliście widelce i noże ?
-Widelce i noże? Och tak i łyżki.

-Dzień dobry
-Cześć
-Cześć, Micah
-Cześć.
-Jestem Alice
-Miło cię poznać Malice
-Alice
-Alice och przepraszam.
-Jak masz na imię?
-Clara
-Clara?
-Miło mi cię poznać.
-O czym mamy tu rozmawiać?
-Cóż, myślę, że być może o tym, jaka jestem stara.
-A ile masz lat?
-Jest w swoim sto pierwszym roku życia. 101.
-101?
-Zgadza się. Czy znałeś kiedyś kogoś tak starego?
-Nie
-Nawet ja nie znam nikogo takiego.
-Skąd jesteś?
-Cóż, urodziłam się w Philadelphii, daleko, daleko na wschodnim wybrzeżu.
-Ja urodziłam się w Nowym Yorku.
-Naprawdę? A więc też jesteś ze wschodniego wybrzeżu.
-Tak.
-Jak wtedy było?
-Nie mieliśmy radia, nie mieliśmy telewizji. Nie było telefonów, kiedy byłam małą dziewczynką. Nie było ciężarówek. Były wozy, które ciągnęły konie.
-Wow. To musiało być dawno temu.
-To było dawno, dawno temu.
-A dawniej widziałaś jakieś wojny?
-Tak, i byłam na wojnie. Byłam na drugiej wojnie światowej. Pracowaliśmy nad maszynami do dekodowania i kodowania. To była ściśle tajna praca. Żołnierze mieli broń i powiedzieli, że jeśli komuś powiemy jakikolwiek sekret zastrzelą nas, ale nikt nie zginął.
-To dobrze.
-Tak.
-Co robiłaś dla zabawy?
-Kiedy byłam mała? Miałam lalki i klocki, ale naprawdę lubiłam chłopięce zabawki. Lubiłam kulki i bąki. Wtedy myślałam, że chłopcy mają lepiej niż dziewczynki. Musiałyśmy nosić spódnice i pończochy nawet w najmroźniejszą pogodę. Nie było wtedy spodni dla kobiet.
-Kobiety nie mogły nosić spodni?
-Tak to prawda.
-To nie fair.
-Nie.
-Gdzie pracujesz?
-Pracowałam, jako nauczycielka w college’u, ale przeszłam na emeryturę dawno temu. Uczyłam też biologii. Jeśli spojrzysz na moją koszulę niektóre rzeczy, o których uczyłam. Czy wiesz może, co to jest?
-Och, to jest pająk.
-Świetnie.
-Jaki jest twój ulubiony owad?
– Mrówki. Robiłam badania na mrówkach. Wiesz jak wygląda mrówka nieprawdaż?
-Tak. Jest taka mała. Mogą przenosić duże rzeczy takie jak banan. We trójkę, chociaż są takie małe.
-Jesteś naprawdę dobra, a masz tylko sześć lat?
-Co lubisz robić dla zabawy?
-Cóż, teraz oglądam olimpiadę. Piszę książki, układam puzzle. Lubię maile. Piszę do wielu znajomych. Gram nawet w Scrabble. Wiesz jak się gra w Scrabble? Nie?
-Nie
-Powinnaś poprosić kogoś żeby zagrać w Scrabble. To dobra zabawa. Staram się też ćwiczyć codziennie.
-Codziennie?
-Tak.
-To dobrze
-Niektórzy starzy ludzie nie czują się dobrze.
-Tak.
-Niektórzy nie mogą przypomnieć sobie wielu rzeczy. Niektórzy są słabi i muszą mieć kogoś do pomocy, ale ja potrafię zrobić wszystko sama.
-To dobrze.
-To znaczy, że jesteś naprawdę stara, ale jesteś też w tym naprawdę dobra.
-Tak, i lubię życie.
-Co jest najtrudniejsze w starzeniu się?
-Tęsknisz za ludźmi, zwłaszcza, jeśli żyjesz ponad 100 lat. Większość ludzi, których znałam w mojej rodzinie już nie żyje, ale to się zdarza prawda?
-Tak. Pewna osoba w mojej rodzinie zmarła.
-A znałaś tę osobę?
-Tak. To był mój pradziadek. Nadal mamy jego zdjęcie nad kominkiem żeby przypominało nam o tym jak się z nim bawiłam.
-To cudownie.
-Czy boisz się śmierci?
-Nie. Nie boję się śmierci. Czuję się zdrowa i szczęśliwa. Mój lekarz powiedział „Może po prostu umrzesz we śnie”, więc nie boję się, bo mam dobre życie.
-Jaki jest sekret długiego życia?
-Być szczęśliwym, ciężko pracować, ćwiczyć, robić rzeczy dla siebie i nie oczekiwać, że inni zrobią wszystko za Ciebie. Wszystkie te rzeczy sprawiają, że żyjesz długo.
-Miło było cię poznać.
-Wspaniale cię poznać. Wspaniałego życia.
-Jestem z ciebie dumna.
-Dziękuję.
-Bardzo proszę.
-Miło było cię poznać.