Czasowniki modalne
1. Trochę teorii
Czasowniki modalne to specjalna grupa czasowników w języku angielskim, które występują zawsze z czasownikiem głównym. Same czasowniki modalne nie wyrażają czynności lecz są do nich dodatkiem opisującym co o nich sądzimy lub jakie jest prawdopodobieństwo ich wystąpienia.
I should go. (Powinienem już iść.)
Czasownik should wskazuje na nasz stosunek do opisywanej czynności. Wskazuje, iż uważamy czynność za dobry pomysł.
BUDOWA
Czasowniki modalne możemy podzielić na 3 grupy, które tworzymy w odmienny sposób.
1. Czasowniki: will, must, would, can, could, may, might, should, ought to, shall.
Są to czasowniki nieodmienne, które zawsze występują przed innym czasownikiem głównym. Czasowniki te nie występują z operatorem, co uniemożliwia budowanie zdań w różnych czasach, a już samo ich użycie wskazuje na konkretny czas (np. czasownik CAN wykorzystujemy w czasie teraźniejszym a COULD w czasie przeszłym).
Osoba + czasownik modalny + czasownik główny + reszta
We + should + stay + a bit longer.
Przeczenia z czasownikami modalnymi tworzymy poprzez dodanie do czasownika modalnego słowa NOT natomiast pytania tworzymy poprzez inwersję przestawiając czasownik modalny na początek zdania.
We shouldn’t stay longer. (Powinnam zostać dłużej.)
Should we stay longer? (Czy powinniśmy zostać dłużej?)
2. Czasowniki: have to, need.
Są to czasowniki odmienne, które w zdaniu mogą występować wraz z operatorem. Możemy z nimi budować zdania w wielu czasach nie będą jednak nigdy miały formy continuous.
Osoba + czasownik modalny + czasownik główny + reszta
She + has to + stay + longer.
She + had to + stay + longer.
She + will + have to + stay + longer.
Przeczenia z czasownikami modalnymi tworzymy poprzez dodanie operatora odpowiedniego dla danego czasu a pytania stawiając odpowiedni dla danego czasu operator na początku zdania.
She doesn’t have to stay longer. (Ona nie musi zostać dłużej.)
Did she have to stay longer? (Czy ona musiała zostać dłużej?)
3. CzasownikI: be able to, be allowed to.
Czasowniki BE ABLE TO i BE ALLOWED TO będziemy odmieniać się za pomocą ich pierwszego członu, a mianowicie czasownika BE. W tym przypadku BE przybierać będzie różne formy w zależności od czasu i osoby w danym zdaniu.
Osoba + odmieniony czasownik BE + able to + czasownik główny + reszta zdania
I + am + able to + sleep + anywhere.
She + was + able to + sleep + anywhere.
We + will be + able to + sleep + anywhere.
Podobnie jak w innych zdaniach z czasownikiem BE przeczenia tworzymy dodając do niego słowo NOT a pytania poprzez inwersję przenosząc czasownik BE przed osobę.
I am not able to sleep anywhere. (Nie jestem w stanie spać gdziekolwiek.)
Was she able to sleep anywhere? (Czy ona była w stanie spać gdziekolwiek?)
We won’t be able to sleep anywhere. (Nie będziemy w stanie spać gdziekolwiek.)
ZASTOSOWANIE
Oprócz czasownika WILL, który został omówiony w rozdziale FUTURE SIMPLE istnieje wiele czasowników modalnych i każdy z nich wykorzystywany jest w innym celu. Oto najpopularniejsze czasowniki modalne oraz ich znaczenie.
CAN
Czasownik modalny CAN wykorzystujemy:
1. Do określenia czy coś jest możliwe czy niemożliwe.
Regular running can be good for your health.
(Regularne bieganie może być dla ciebie dobre.)
2. Do określenia czyjejś zdolności lub umiejętności
He can speak Japanese.
(On umie mówić po japońsku.)
3. Gdy mówimy o zmysłach wykorzystując czasowniki takie jak: hear, see, smell, feel, remember, under stand.
I can see you behind that tree.
(Widzę cię za tym drzewem.)
COULD
Czasownik modalny COULD wykorzystujemy:
1. Do określenia czyjejś zdolności lub umiejętności w przeszłości
She could speak Japanese when she was 10 years old.
(Ona umiała mówić po japońsku kiedy miała 10 lat.)
2. Gdy mówimy o zmysłach w przeszłości wykorzystując czasowniki takie jak: hear, see, smell, feel, remember, under stand.
I could see you hiding behind the tree.
(Widziałem cię schowanego za tym drzewem.)
MAY / MIGHT
Czasowniki modalne MAY i MIGHT wykorzystujemy do wyrażania przypuszczeń dotyczących zarówno chwili obecnej jak i przyszłości.
She might be sick. (Ona może być chora.)
I may buy the car next week. (Może kupię samochód w przyszłym tygodniu.)
Czasowniki MAY I MIGHT stosujemy w podobnym kontekście jednak czasownik MAY określa nieco większy stopień prawdopodobieństwa niż MIGHT.
MAY / MIGHT
Czasowniki modalne MUST i HAVE TO określają przymus.
Kiedy coś narzucamy sobie sami wykorzystujemy czasownik modalny MUST.
Kiedy coś jest nam narzucane z zewnątrz (przez np. nakaz, siłę wyższą lub prawo) wykorzystujemy czasownik modalny HAVE TO.
You must come with me! (Musisz iść ze mną!)
I have to go to work tomorrow. (Muszę iść jutro do pracy.)
Pomimo iż w zdaniach twierdzących i pytaniach oba czasowniki mają podobne znaczenia to w przeczeniach ich znaczenie jest zupełnie inne.
W przeczeniach czasownik modalny MUSTN’T oznacza NIE WOLNO i jest to kategoryczny zakaz.
W przeczeniach czasownik modalny DON’T HAVE TO oznacza NIE MUSISZ (ale możesz jeśli chcesz) i wyraża jedynie możliwość podjęcia decyzji.
You mustn’t tell anyone! (Nie wolno ci nikomu powiedzieć!)
You don’t have to go if you don’t want to. (Nie musisz iść jeśli nie chcesz.)
Warto zaznaczyć że z uwagi na swoją budowę czasownik MUST wykorzystujemy jedynie w czasie teraźniejszym natomiast HAVE TO jest odmienny i może zostać wykorzystany także w innych czasach.
SHOULD / OUGHT TO
Czasowniki modalne SHOULD i OUGHT TO wykorzystujemy do wyrażania rad i stwierdzania co wydaje się właściwe w danej sytuacji.
You should quit smoking. (Powinnaś rzucić palenie.)
She ought to speak slower. (Ona powinna mówić wolniej.)
Czasowniki SHOULD i OUGHT TO możemy stosować wymiennie.
Czasownik SHOULD w formie pytania jest wykorzystywany najczęściej gdy prosimy o radę. Czasownik OUGHT TO w pytaniach jest rzadko wykorzystywany.
Should I ask for a raise? (Czy powinnam poprosić o podwyżkę.)
2. Trochę praktyki
Wykorzystaj to czego się dowiedziałeś i rozwiąż test.
