“Get out where I can see you.”

“No problem. Sir, there’s no need for violence. I mean, can’t we just talk about this.”

“Talk? This ain’t no social call. This here’s a robbery.”

“Of course but the problem is, I don’t have money and I don’t have much in the way of valuables either.”

“Oh yeah? What’s the wagon for then, boy?”

“It’s just, it’s… I’m afraid I’ve run into tough times.”

“How… How can you have nothing? I’ve run into dead people with more than you. You better not be holding out on me.”

“No look, I’m a dentist. I thought I could make it out here but the problem is, no one cares about their teeth. They’d rather spend all their time in a saloon, or robbing people. So I’m just trying to get somewhere where I can finally get the respect I deserve. I’m broke, ruined.”

“These for fixing teeth?”

“Yes, but they’re not worth anything to you. If I could keep the tools then perhaps I could help you with your tooth?”

“Shut up!”

“Excuse me but you cannot work on your own teeth. You need someone to do it properly or you could end up in even worse pain. You won’t find anyone else out here to fix it. But go ahead, try yourself.”

“Do it.”

“I’ll get the chair.”

“Ahh”

“It’s infected. We’re going to have to pull it, cause if we don’t…”

“Just get it over with!”

“Right. This is going to hurt.”

“Ahhh!”

“Do not move or I will shoot. I will do it.”

– Wychodź tak, żebym cię widział.”

– Nie ma problemu. Proszę pana, nie ma potrzeby używać przemocy. Czy nie możemy po prostu o tym porozmawiać?

– Porozmawiać? To nie jest wizyta towarzyska. To jest napad.

– Oczywiście, ale problem w tym, że nie mam pieniędzy i nie mam też wiele, jeśli chodzi o wartościowe przedmioty.

– Ach tak? Po co ci w takim razie ten wóz?

– To jest tylko… To… Obawiam się, że miałem ostatnio trudny czas.

– Jak… Jak możesz nic nie mieć? Wpadały mi w ręce trupy, które miały więcej niż ty. Lepiej żebyś nic nie ukrywał.

– Nie, proszę posłuchać. Jestem dentystą. Sądziłem, że dorobię się tutaj czegoś, ale problem w tym, że nikt tu nie dba o zęby. Ludzie wolą już raczej spędzać czas w salonie albo rabować innych. Więc próbuję dostać się gdzieś, gdzie zostanę obdarzony szacunkiem, na jaki zasługuję. Jestem spłukany, zrujnowany.

– To do leczenia zębów?

– Tak, ale nie są dla pana wiele warte. Gdybym mógł zatrzymać narzędzia, wtedy być może mógłbym pomóc panu z pana zębem.

– Zamknij się!

– Przepraszam, ale nie może pan leczyć własnych zębów. Potrzebuje pan kogoś, kto zrobi to dobrze. W przeciwnym razie może pan skończyć z jeszcze większym bólem. Nie znajdzie pan tu nikogo innego, kto mógłby to zrobić. Ale proszę. Proszę spróbować!

– Zrób to.

– Pójdę po krzesło

– Ahh

– Jest zainfekowany. Musimy go wyrwać bo jeśli nie…

– Nie gadaj tylko rwij.

– Oczywiście. To będzie boleć.

– Ahhh!

– Nie ruszaj się bo strzelę. Zrobię to.