Czasu future simple używamy w następujących sytuacjach:
1. Gdy podejmujemy spontaniczną decyzję w chwili mówienia.
I’ll go with you tomorrow. (Dobrze. Pójdę z tobą jutro.)
No thanks. I think I’ll just go to bed. (Nie dzięki. Myślę że po prostu pójdę się położyć.)
W przeciwieństwie do czasu present continuous i konstrukcji be going to czasu future simple używamy wyłącznie do decyzji podjętych w danej chwili i nie planowanych wcześniej. W przypadku, gdy zdarzenie zostało wcześniej zaplanowane, użyjemy jednej z pozostałych konstrukcji.
2. Gdy przewidujemy coś lub wyrażamy przypuszczenie.
I think she will pass her exams easily. (Myślę, że łatwo zda swoje egzaminy.)
I hope I’ll be somebody famous one day. (Mam nadzieję, że pwenego dnia będę kimś sławnym.)
W przeciwieństwie do konstrukcji be going to, której używamy kiedy okoliczności wskazują na dany skutek, używając czasu future simple wyrażamy jedynie nasze przekonanie i przewidywanie nie oparte na okolicznościach.
It is going to rain. (Będzie padać.)
Niebo się zaciąga i wszystko wskazuje na to, że będzie padać.
It will rain. (Będzie padać.)
Sądzę, że będzie padać LUB na pewno w końcu będzie padać, choć nie wiem kiedy.
Czasu future simple możemy używać mówiąc o naszych przewidywaniach dotyczących przyszłości. Nie mówimy wtedy, że mamy pewność, iż coś się wydarzy, a jedynie wyrażamy opinie lub przewidywanie dotyczących przyszłości.
Cities will be bigger in the future. (W przyszłości miasta będą większe.)
In one hundred years, everyone will have a plane. (Za sto lat każdy będzie posiadać samolot.)
Czas future simple często łączy się z wyrażeniami oznaczającymi przypuszczenia, życzenia dotyczące przyszłości. Oto niektóre z nich:
think (sądzić); be sure (być pewnym); suppose (przypuszczać); expect (oczekiwać);
believe (wierzyć); hope (mieć nadzieje); probably (prawdopodobnie)
3. Gdy prosimy o coś.
Will you go with me? (Czy pójdziesz ze mną?)
Will you join me? (Dołączycie do mnie?)
4. Gdy oferujemy komuś pomoc.
Leave it to me. I’ll do it later. (Zostaw to mnie. Zrobię to później.)
Wait. I’ll help you with these boxes. (Zaczekaj pomogę ci z tymi pudłami.)
5. Gdy obiecujemy coś zrobić.
I’ll text you tomorrow. (Napiszę ci jutro.)
We won’t tell anyone. Don’t worry. (Nikomu nie powiemy. Nie martw się.)
6. Gdy zgadzamy się na coś lub komuś odmawiamy.
Alright. We’ll do it! (W porządku. Zrobimy to.)
I’m sorry but I won’t be there. (Przykro mi, ale mnie tam nie będzie.)
Czas future simple tworzymy poprzez dodanie słówka WILL przed nieodmienionym czasownikiem głównym.
Osoba + will + czasownik w bezokoliczniku + reszta
I + will + go + with you to the cinema.
W czasie future simple przeczenia tworzymy dodając do słowa WILL słowo NOT. Po skróceniu WILL + NOT przybierze formę WON’T.
I will not talk to him! (Nie będę z nim rozmawiać!)
She won’t hear you. (Ona cię nie usłyszy.)
It won’t take very long. (To nie zabierze zbyt długo.)
W czasie future simple pytania tworzymy poprzez inwersję Przestawiając słowo WILL przed osobę.
Will you help me? (Czy mi pomożesz?)
Will they tell me the truth? (Czy oni powiedzą mi prawdę?)
Wykorzystaj to czego się dowiedziałeś i rozwiąż test.
Time's up