BOB:  That’s your cousin Teddy. He’s a waiter. He’s single and he likes rock music.
CHERYL: It’s my brother Eddie. He’s a doctor. He’s got a wife and two kids, and he likes classical music. How about this one?
BOB: I don’t know. A cousin?
CHERYL: No.
BOB: Your brother?
CHERYL: No!
BOB: An uncle?
CHERYL: It’s my aunt Judy.
BOB: Sorry. Mrs. Morris. She looks like your uncle.
CHERYL: Tell me something about her.
BOB: She’s an architect,
CHERYL: Artist.
BOB: Married.
CHERYL: Divorced.
BOB: Two kids. Three kids. Four k… Five kids?!
CHERYL: No kids! Only eight more. Here’s an easy one.
BOB: I don’t know.
CHERYL: It’s my father.
BOB: I know who your father is. Why are you showing me photos of your father?
CHERYL: My family is coming in one hour now. Pay attention.
BOB: Why do you have such a large family?
CHERYL: It’s not that large.
BOB: Not that large. You have six brothers and sisters, 14 aunts and uncles. Who knows how many cousins, nieces and nephews? I’d say that’s a large family.
CHERYL: They’re not all coming over.
BOB: No, just 18 of them.
CHERYL: I’m sorry, honey. I just want them to like you. Calm down. It’s okay. You are doing fine.
BOB: Okay. I’m okay.
BOB: Your cousin, John.
CHERYL: Oh!

BOB: That’s your sister’s husband, Ernie. They live on Park Street. Two kids. Elizabeth is twelve years old and Katie is eight. Ernie’s an architect. He likes baseball, basketball, and the movies.
CHERYL: Wow. One more.
BOB: Your nephew, David. His nickname is Dave. He lives on King Street. He’s single and he’s a student. He loves to travel. He likes jazz and he doesn’t like fish.
CHERYL: You are amazing!
MRS. MORRIS: Very nice.
CHERYL: Oh, it’s almost six.
MRS. MORRIS: Bob, would you wipe off the counter?

BOB: I’ll be in the bathroom for a while.
CHERYL: Hello, everyone. Come on in.

BOB: To twój kuzyn Teddy. Jest kelnerem. Jest singlem i lubi muzykę rockową.
CHERYL: To mój brat Eddie. Jest lekarzem. Ma żonę i dwoje dzieci, a lubi muzykę klasyczną. A ten?
BOB: Nie wiem. Kuzyn?
CHERYL: Nie.
BOB: Twój brat?
CHERYL: Nie!
BOB: Wujek?
CHERYL: To moja ciocia Judy.
BOB: Przepraszam pani Morris. Wygląda jak twój wujek.
CHERYL: Powiedz mi coś o niej.
BOB: Jest architektem.
CHERYL: Artystką.
BOB: Mężatka.
CHERYL: Rozwiedziona.
BOB: Dwójka dzieci. Troje dzieci. Czwórk… Pięcioro dzieci?!
CHERYL: Bez dzieci! Zostało tylko ośmioro. Oto łatwe.
BOB: Nie wiem.
CHERYL: To mój ojciec.
BOB: Wiem, kim jest twój ojciec. Dlaczego pokazujesz mi zdjęcia swojego ojca?
CHERYL: Moja rodzina przychodzi za godzinę. Skup się.
BOB: Czemu masz tak dużą rodzinę?
CHERYL: Nie jest taka duża.
BOB: Nie taka duża? Masz sześcioro rodzeństwa, 14 cioć i wujków. Kto wie, ilu kuzynów, siostrzeńców i bratanków? Powiedziałbym, że to duża rodzina.
CHERYL: Nie wszyscy przychodzą.
BOB: Nie, tylko 18. z nich.
CHERYL: Przepraszam, kochanie. Po prostu chcę, żeby cię polubili. Spokojnie. Wszystko dobrze. Dobrze ci idzie.
BOB: Okej. Wszystko gra.
BOB: Twój kuzyn, John.
CHERYL: Och!

BOB: To mąż twojej siostry, Ernie. Mieszkają na Park Street. Mają dwoje dzieci. Elizabeth ma dwanaście lat, a Katie osiem. Ernie jest architektem. Lubi baseball, koszykówkę i filmy.
CHERYL: Wow. Jeszcze jeden.
BOB: Twój siostrzeniec, David. Mówią na niego Dave. Mieszka na King Street. Jest singlem i jest studentem. Uwielbia podróżować. Lubi jazz, a nie lubi ryb.
CHERYL: Jesteś niesamowity!
PANI MORRIS: Bardzo ładnie.
CHERYL: Och, już prawie szósta.
PANI MORRIS: Bob, mógłbyś przetrzeć blat?

BOB: Będę przez chwilę w łazience.
CHERYL: Witajcie, wszyscy. Wchodźcie!