For many New Yorkers Frank Serpico, a cop who blew the whistle on the corruption in the police department in the 1970s, has been a symbol of moral responsibility but for his friends from the force he has been a rat who destroyed the system that for many years had kept the order on the streets. 

Young Frank Serpico had always aimed high and wanted to become a police officer from a very early age. When he finished the academy and became a member of NYC Police he quickly learned that ideals meant very little for a vast majority of his colleagues. For 12 years he tried to change the system and wrote official complaints on his corrupted partners. Police officials offered a sympathetic ear but did next to nothing.

Tired of indifference and ubiquitous corruption Serpico went further. In 1970 he prepared a series of newspaper articles with David Bunham from the New York Times. The story became incredibly popular and led to an official investigation inside the police department. It would be an understatement to say that his former friends were outraged. They saw Serpico as a rat, a whistleblower who betrayed his partners and they decided to retaliate.

On the 3^rd of February 1971,Serpico and two other cops attempted an arrest of a drug dealer in Brooklyn. A shooting broke out and Frank was pinned down by the criminals. Not only did his partners not help him but when he was shot in the face they didn’t report the incident on the radio and didn’t call an ambulance. Frank survived thanks to a help of the elderly man who lived next door. He recovered and testified against his former friends in front of the anti-corruption commission.

He received a Medal of Honor for his service but refused to stay in the police force. He sold the right to a film and left for Europe. When preparing for the role in Serpico, Al Pacino asked Frank why he did what he did Serpico said: “I guess I would have to say it would be because … if I didn’t, who would I be when I listened to a piece of music?”

Dla wielu nowojorczyków Frank Serpico – policjant, który ujawnił korupcję w departamencie policji w latach 70. – stał się symbolem moralnej odpowiedzialności, ale dla jego kolegów z pracy był kapusiem, który zniszczył system przez lata utrzymujący porządek na ulicach.

Młody Frank Serpico zawsze miał ambitne cele i od najmłodszych lat chciał zostać policjantem. Gdy ukończył akademię i dołączył do nowojorskiej policji, szybko zrozumiał, że ideały nie znaczą wiele dla znacznej większości jego kolegów. Przez 12 lat próbował zmieniać system i składał oficjalne skargi na skorumpowanych partnerów. Przełożeni słuchali go ze współczuciem, ale robili niewiele albo nic.

Zmęczony obojętnością i wszechobecną korupcją Serpico postanowił pójść dalej. W 1970 roku przygotował serię artykułów prasowych wraz z Davidem Bunhamem z „New York Timesa”. Historia zdobyła ogromną popularność i doprowadziła do oficjalnego śledztwa wewnątrz departamentu policji. Powiedzieć, że jego dawni koledzy byli oburzeni, to mało. Uznali Serpico za kapusia, donosiciela, który zdradził partnerów, i postanowili się zemścić.

3 lutego 1971 roku Serpico i dwóch innych policjantów próbowali aresztować handlarza narkotyków na Brooklynie. Doszło do strzelaniny, a Frank został przygwożdżony przez przestępców. Jego partnerzy nie tylko mu nie pomogli, ale gdy został postrzelony w twarz, nie zgłosili tego przez radio i nie wezwali karetki. Frank przeżył dzięki pomocy starszego mężczyzny, który mieszkał obok. Odzyskał zdrowie i złożył zeznania przeciwko swoim byłym kolegom przed komisją antykorupcyjną.

Za swoją służbę otrzymał Medal Honoru, ale odmówił dalszej pracy w policji. Sprzedał prawa do ekranizacji swojej historii i wyjechał do Europy. Gdy Al Pacino przygotowywał się do roli w filmie „Serpico”, zapytał Franka, dlaczego zrobił to, co zrobił. Serpico odpowiedział: „Chyba musiałbym powiedzieć, że zrobiłem to, bo… gdybym tego nie zrobił, to kim bym był, słuchając muzyki?”