The Earth’s climate is like a big engine for redistributing heat from the equator to the poles, and it does that by means of ocean currents and wind currents.

They tell us, the scientists do, that the Earth’s climate is a nonlinear system. Just a fancy way they have of saying that, the changes are not all just gradual. Some of them come suddenly in big jumps.

On a worldwide basis, the annual average temperature is about 58 degrees Fahrenheit. If we have an increase of five degrees, which is on the low end of the projections, look at how that translates globally. That means an increase of only one degree at the equator but more than 12 degrees at the pole.

And so, all those wind and ocean current patterns that have formed since the last ice age and have been relatively stable, they’re all up in the air and they change. And one of the ones they’re most worried about, where they’ve spent a lot of time studying the problem is in the North Atlantic where the Gulf Stream comes up and meets the cold winds coming off the Arctic over Greenland and that evaporates the heat out of the Gulf Stream and the steam is carried over to Western Europe by the prevailing winds and the Earth’s rotation.

But it is interesting that the whole ocean current system is all linked together in this loop. They call it the ocean conveyor. And the red are the warm surface currents, the Gulf Stream is the best known of them, but the blue represent the cold currents running in the opposite direction and we don’t see them at all because they run along the bottom of the ocean.

Up in the North Atlantic after that heat is pulled out, what’s left behind is colder water and saltier water because the salt doesn’t go anywhere. And so that makes it denser and heavier. And so that cold, dense heavy water sinks at the rate of 5 billion gallons per second and then that pulls that current back south.

At the end of the last ice age as the last glacier was receding from North America the ice melted and a giant pool of fresh water formed in North America. And the Great Lakes are the remnants of that huge lake. An ice dam on the eastern border formed and one day it broke. And all that fresh water came rushing out ripping open the st. Lawrence there. And it diluted the salty, dense, cold water. Made it fresher and lighter so it stopped sinking. And that pump shut off. And the heat transfer stopped. And Europe went back into an ice age for another nine hundred to a thousand years.

And the change from conditions like we have here today to an ice age took place in perhaps as little as ten years’ time. So that’s a sudden jump. Now of course that’s not gonna happen again because the glaciers of North America are not there and… Is there any other big chunk of ice anywhere near there? Oh yeah, we’ll come back to that one.  

Klimat ziemi przypomina wielki silnik służący do transferu ciepła od równika ku biegunom za pomocą prądów oceanicznych i powietrznych.

Naukowcy mówią nam , że ziemski klimat to system nielinearny. To po prostu ich wyszukany sposób na powiedzenie tego, że zmiany nie zachodzą w nim stopniowo. Niektóre z nich pojawiają się nagle, zachodzą wielkimi skokami.

Na świecie średnia roczna temperatura wynosi około 58 stopni Farenheita. Jeśli dojdzie do zwiększenia temperatury o 5 stopni, co jest raczej niską wartością w obecnych przewidywaniach, zobaczcie jak to przekłada się na temperaturę na świecie. Oznacza to wzrost temperatury zaledwie o 1 stopień na równiku ale ponad 12 stopni na biegunie.

Wtedy wszystkie te prądy oceaniczne i powietrzne, które powstały od ostatniego zlodowacenia i pozostawały stosunkowo stabilne tracą równowagę i zaczynają się zmieniać. Jednym z prądów, o który (naukowcy – przyp.) martwią się najbardziej i nad studiowaniem którego spędzili sporo czasu jest Północny Atlantyk, gdzie Golfsztrom dopływa i spotyka zimne wiatry znad Arktyki wiejące przez Grenlandię. One sprawiają, że ciepło prądu wyparowuje i jest przenoszone nad zachodnią Europę przez rotację kuli ziemskiej i wiatry wiejące w tamtym kierunku.

Interesujące jest to, że cały system prądów oceanicznych jest połączony w pętlę. Nazywa się ją „oceanicznym pasem transmisyjnym”. Czerwone linie to ciepłe prądy biegnące na powierzchni – Golfsztrom jest tym najlepiej znanym. Niebieskie pokazują zimne prądy biegnące w odwrotnym kierunku. Nie widzimy ich bo biegną po dnie oceanu.

Na północnym Atlantyku kiedy ciepło zostaje odparowane pozostaje jedynie chłodniejsza i bardziej słona woda gdyż sól nigdzie nie ucieka. To czyni ją gęstszą i cięższą. Ta zimna, gęsta, ciężka woda opada w tempie 5 miliardów galonów na sekundę i porywa ten prąd z powrotem na południe.

Pod koniec ostatniej epoki lodowcowej kiedy ostatni lodowiec cofał się w północnej Ameryce, lód stopił się i powstał ogromny basen słodkiej wody na kontynencie. Wielkie Jeziora są pozostałością tamtego ogromnego basenu wodnego. Lodowa tama, która utworzyła się na zachodnim jego krańcu pewnego dnia pękła i cała ta słodka woda wdarła się do oceanu tworząc rzekę Świętego Wawrzyńca. Rozrzedziła ona tę zimną, gęstą, słoną wodę. Sprawiła, że stała się mniej słona i lżejsza do tego stopnia, że przestałą opadać, a cała pompa stanęła. Transfer ciepła ustał, a Europa weszła w nową epokę lodowcową na kolejne 900 do 1000 lat.

Całkowita zmiana od warunków jakie mamy tutaj dzisiaj do kolejnego zlodowacenia zabrała być może zaledwie 10 lat. To nagły skok. Oczywiście coś podobnego nie wydarzy się już więcej bo nie ma już lodowców w Ameryce północnej… Czy jest jeszcze inny spory kawałek lodu niedaleko? Ah tak, wrócimy do tego.